بی کاردانی و
ناتوانی رژیم برای
تولید نفت در
پارس جنوبی
سایت
حکومتی آینده
: به گزارش
خبرنگار
آینده؛ چهار
سال پیش در
چنین ایامی
شركت ژاپنی
اینپكس
كه
در سال 1382 و در پی
دریافت یك وام
سه میلیارد
دلاری ایران
از دولت ژاپن
بعنوان
پیمانكار
اصلی طرح
توسعه میدان
نفتی آزادگان
جنوبی قراردا
بیع متقابلی
به ارزش 1026
میلیون
دلار با وزارت
نفت منعقد
نموده و 75 درصد
سهام پروژه را
در كنار شركت نیكو(نفت
ایران
انترترید) با 25
در صد سهم
بدست گرفته
بود، بعد از
حدود سه سال تعلل و انجام
برخی كارهای طراحی
مقدماتی و
برگزاری
مناقصات
اولیه پروژه و
تحت تاثیر
فشارهای
آمریكا و ترس
از تحریمهای
دور اول شورای
امنیت سازمان
ملل متحد،
اعلام نمود كه تمایلی
به ادامه
همكاری و حضور
در ایران ندارد
و لذا با كاهش
سهام خود به 10 درصد
مدیریت
اجرائی این
طرح عظیم ملی
كه از میادین
مهم مشترك با
كشور عراق می
باشد را
رها نمود.
از
آن پس تا به
امروز این
بزرگترین
میدان نفتی
مشترك كشف شده
در ایران كه
طرف دیگر
آن با عزمی
جزم و استفاده
از توانمندی
شركتهای
معتبر بین
المللی
بدنبال سهم بیشتر از
آن است، با
فراز و
فرودهای
فراوانی كه
ناشی از عدم
تصمیم گیری
درست و
بموقع
و بی برنامگی
محض در سطح
كلان وزارت
نفت همراه
بوده و در زیر
سایه سنگین خصومتها و
تسویه
حسابهای شخصی
مدیران ارشد شركتهای
ذیربط و
بروكراسی و
مقررات دست و پاگیر
اداری كمر خم
نموده و آینده
روشنی برای آن
متصور نمی
باشد.
تنها
كار مثبتی كه
در طی این 7 سال
در این میدان
مشترك انجام
شده ساخت
تاسیسات
اداری
و اقامتی و
انبارهای
موقت توسط
شركت توسعه
پتروایران و
دستیابی به
تولید
روزانه
50000 بشكه نفت در
تولید
زودهنگام
بوده كه طی دو
مرحله با
طراحی و اجرای مناطق
نفتخیز جنوب و
مشاركت و
تامین مالی
شركت توسعه
پتروایران
انجام شد لیكن متاسفانه
ادامه آن از
اسفند ماه سال
1388 و با تصمیم
عجیب هیات
مدیره نفت
برای واگذاری
توسعه این
میدان به یك
شركت چینی عملا"
متوقف گردیده
و در 9 ماه
گذشته
هیچگونه
فعالیت مثمر
ثمری در این
میدان مشترك
انجام نشده كه
جای سئوال فراوان
دارد. (طبق
برنامه های
اولیه تولید
این میدان در
حال حاضر به
جای ولید
روزانه 50000 بشكه باید بالغ
بر 200000 بشكه باشد)
واگذاری
توسعه این
میدان با توجه
به پتانسیل بالای
شركتهای
ایرانی درگیر
در طرح
به
یك شركت چینی
بسیار سئوال
برانگیز است
زیرا شركتهای
چینی در
میادین
همجوار (آزادگان
شمال و
یادآوران) نشان
داده اند كه
فاقد تجربه،
تخصص و سواد و
مهارت كافی برای
انجام این
قبیل پروژه ها
هستند و
طرحهای تحت
مدیریت آنها
از حداقل
كیفیت و
استاندارهای
فنی و ایمنی
لازم هم
برخوردار نبوده
و نتیجه نهائی
آن نیز دقیقا" مانند سایر
اقلام بنجل
چینی هیچ سودی
به حال ملت و مملكت
نخواهد
داشت.